Wat probeert Huawei Harmony OS 2.0 te doen?Ik denk dat het punt is: wat is het IoT-besturingssysteem (Internet of Things)?Wat het onderwerp zelf betreft, kan worden gezegd dat de meeste online antwoorden verkeerd worden begrepen.In de meeste rapporten wordt bijvoorbeeld verwezen naar het embedded systeem dat op een apparaat draait en naar Harmony OS als het 'Internet of Things'-besturingssysteem.Ik ben bang dat dat niet klopt.
In dit nieuws klopt het tenminste niet.Er is een aanzienlijk verschil.
Als we zeggen dat het computerbesturingssysteem gebruikers helpt hun computers te gebruiken via software, dan is het ingebedde systeem bedoeld om de netwerk- en computerproblemen van IoT-apparaten zelf op te lossen.Het ontwerpidee van Harmony OS is om op te lossen wat gebruikers kunnen doen en hoe ze dit via software kunnen doen.
Ik zal kort het verschil tussen deze twee systemen introduceren en wat Harmony OS 2.0 met dit idee heeft gedaan.
1.Embedded System for IoT is niet gelijk aan Harmony
Allereerst is er iets waar iedereen van op de hoogte moet zijn.In het tijdperk van het internet der dingen komen elektronische apparaten in groten getale op en de terminals vertonen isomerisatie.Dit brengt verschillende verschijnselen met zich mee:
Een daarvan is dat de groeisnelheid van de verbinding tussen de apparaten veel groter is dan die van het apparaat zelf.(Een smartwatch kan bijvoorbeeld tegelijkertijd verbinding maken met wifi en meerdere Bluetooth-apparaten.)
De andere is dat de eigen hardware en verbindingsprotocollen van het apparaat meer gediversifieerd worden, en er kan zelfs worden gezegd dat het gefragmenteerd is.(De opslagruimte van IoT-apparaten kan bijvoorbeeld variëren van tientallen kilobytes voor terminals met laag vermogen tot honderden megabytes voor voertuigterminals, variërend van een MCU met lage prestaties tot krachtige serverchips.)
Zoals we allemaal weten, is het belang van het besturingssysteem om de basisfuncties van de hardware van het apparaat te abstraheren en een uniforme interface te bieden voor verschillende applicatiesoftware, waardoor complexe hardwareplanningsoperaties worden geïsoleerd en afgeschermd.Het stelt verschillende applicaties in staat om de hardware te manipuleren zonder met de hardware om te gaan.
In het Internet of Things zijn er nieuwe problemen ontstaan in de hardware zelf, wat een nieuwe kans en een nieuwe uitdaging is voor besturingssystemen.Om de connectiviteit, fragmentatie en beveiliging van deze apparaten zelf aan te pakken, zijn er nogal wat embedded besturingssystemen gemaakt, zoals het Lite OS van Huawei, Mbed OS van ARM, FreeRTOS en het uitgebreide safeRTOS, Amazon RTOS, enz.
De opvallende kenmerken van het embedded systeem van IoT zijn:
De hardwarestuurprogramma's kunnen worden gescheiden van de kernel van het besturingssysteem.
Vanwege de heterogene en gefragmenteerde kenmerken van IoT-apparaten hebben verschillende apparaten verschillende firmware en stuurprogramma's.Ze moeten het stuurprogramma scheiden van de kernel van het besturingssysteem, zodat de kernel van het besturingssysteem een meer schaalbare en herbruikbare bron kan zijn.
Het besturingssysteem kan worden geconfigureerd en aangepast.
Zoals ik al eerder zei, heeft de hardwareconfiguratie van IoT-terminals opslagruimte variërend van tientallen kilobytes tot honderden megabytes.Daarom moet hetzelfde besturingssysteem op maat worden gemaakt of dynamisch worden geconfigureerd om zich tegelijkertijd aan te passen aan low-end of high-end complexe vereisten.
Zorg voor samenwerking en interoperabiliteit tussen apparaten.
Er zullen steeds meer taken zijn voor elk apparaat om met elkaar samen te werken in de Internet of Things-omgeving.Het besturingssysteem moet de communicatiefunctie tussen de instrumenten van het Internet of Things waarborgen.
Zorg voor de veiligheid en geloofwaardigheid van IoT-apparaten.
Het IoT-apparaat zelf slaat meer gevoelige gegevens op, dus de vereisten voor toegangsauthenticatie voor het apparaat zijn hoger.
Onder dit soort denken, hoewel dit type besturingssysteem de hardwarewerking, wederzijdse oproepen en netwerkproblemen van IoT-apparaten oplost, wordt er niet over nagedacht wat en hoe gebruikers deze systemen kunnen gebruiken om IoT-apparaten die met internet zijn verbonden mogelijk te maken.
Vanuit het oogpunt van de gebruiker ziet het oproepproces voor een dergelijk IoT-apparaatsysteem er over het algemeen als volgt uit:
De gebruikers moeten het achtergrondbeheer van hun APP of IoT-apparaat gebruiken (zoals de cloudmanager), de IoT-interface op het apparaat aanroepen en vervolgens toegang krijgen tot het hardwareapparaat via het systeem op het IoT-apparaat.Vaak gaat het hierbij om de onderlinge gesprekken tussen het mobiele besturingssysteem en het Internet of Things-apparaatsysteem.De APP is hier slechts een achtergrondbeheer van het Internet of Things-apparaat.De koppeling tussen elk Internet of Things-apparaat zal erg gecompliceerd zijn.
2.Wat heeft Harmony verbeterd in zijn ontwerpideeën?
De verbinding tussen apparaten is niet langer een applicatielaagfunctie, maar wordt ingekapseld en geïsoleerd door middel van middleware.
Op het eerste gezicht isoleert Harmony OS 2.0 de verbinding van IoT-apparaten via de "gedistribueerde softbus", waardoor verbindingsbeheer op mobiele systemen wordt vermeden, zodat u tijdens de persconferentie kunt zien dat de wederzijdse oproep Harmony mobiele telefoon en Internet of Things-apparaten erg handig.
Maar vanuit het perspectief van een besturingssysteem biedt isolatie van verbindingsinkapseling meer dan alleen het gemak van verbindingsbeheer.Het betekent dat "connectiviteit" afdaalt van de applicatielaag naar de hardwarelaag en de fundamentele mogelijkheid wordt van een gefragmenteerd besturingssysteem.
Enerzijds hoeven de platformonafhankelijke besturingssysteembronaanroepen niet over lagen heen te gaan.Dit betekent dat gegevensinteractie tussen systemen niet hoeft te worden verbonden en gevalideerd door de gebruiker.Daarom kan het besturingssysteem verschillende apparaten bellen terwijl de kwaliteit van de verbinding wordt gegarandeerd.Op dit moment is het hardwareapparaat/computersysteem/opslagsysteem tussen de twee apparaten interoperabel, dus twee of meer gedeelde hardware/opslagapparaten kunnen "superterminal" implementeren, zoals de synchronisatie van de apparaatoverschrijdende camera, bestandssynchronisatie, en zelfs mogelijke toekomstige CPU/GPU-platformonafhankelijke oproepen.
Aan de andere kant betekent het ook dat ontwikkelaars zelf niet te veel hoeven te focussen op het complexe debuggen van IoT-connectiviteit.Ze moeten zich richten op functionele logica en interfacelogica.Dit zal de ontwikkelingskosten van de IoT-applicatie aanzienlijk verlagen, omdat elk applicatiesysteem voorheen moest worden ontwikkeld en gedebugd vanaf de meest elementaire applicatiefuncties tot aan de apparaatverbinding, wat resulteerde in een slechte aanpasbaarheid van het applicatiesysteem.Ontwikkelaars hoeven alleen maar te vertrouwen op de API van het Harmony-systeem om de complexe foutopsporingsverbinding te vermijden en de aanpassing en ontwikkeling van meerdere apparaten te voltooien.
Het is denkbaar dat er in de toekomst veel toepassingen zullen zijn die meerdere IoT-apparaten zullen implementeren, en deze toepassingen zullen veel effectiever zijn dan ze simpelweg op elkaar te stapelen.Deze effecten moeten relatief hoge ontwikkelingskosten hebben, zodat het moeilijk te realiseren is.
In dit geval het vermogen:
1. Vermijd systeemoverstijgende oproepen, zodat IoT-software en veel IoT-hardwareapparaten echt kunnen worden ontkoppeld via het besturingssysteem.
2. Geconfronteerd met totaal verschillende scenario's, essentiële diensten (atomaire servicekaart) leveren aan alle IoT-apparaten via een besturingssysteem.
3. Applicatie-ontwikkeling hoeft zich alleen te richten op functionele logica, wat de ontwikkelingsefficiëntie van meerdere IoT-apparaatapplicaties aanzienlijk verbetert.
Als we er diep over nadenken wanneer alle apparaten zijn verbonden, hebben de applicatieservices op het apparaat dan voorrang?Natuurlijk zou het huidige Harmony-systeem de kern moeten zijn van het verlenen van diensten, en het apparaat voor menselijke aandacht is het primaire apparaat.
Zoals ik in het begin al zei, lost het, vergeleken met het bestaande Internet of Things-systeem, alleen de fundamentele problemen op van de massale verbinding van Internet of Things-apparaten en apparaatfragmentatie, zodat IoT-apparaten onderling kunnen worden verbonden;als besturingssysteem moet er meer aandacht worden besteed aan hoe gemakkelijk het is voor gebruikers en ontwikkelaars om deze apparaten te gebruiken of aan te roepen om het effect van 1=1 groter dan 2 te voltooien.
Posttijd: 11 juni 2021